Przygotowania do wyprawy na Mount Everest – od czego zacząć?
Zdobycie najwyższego szczytu świata, Mount Everestu (8848 m n.p.m.), to marzenie wielu wspinaczy i podróżników. Jednak zanim wyruszysz w tę niezwykłą przygodę, musisz odpowiednio się przygotować. Oto kilka kluczowych kwestii, od których należy zacząć planowanie wyprawy na Mount Everest.
Po pierwsze, zadbaj o swoją kondycję fizyczną i zdrowie. Wspinaczka na Mount Everest to ekstremalne wyzwanie, które wymaga doskonałej formy, wytrzymałości i siły. Zacznij od regularnych treningów, obejmujących ćwiczenia cardio, siłowe i gibkościowe. Skup się na wzmacnianiu nóg, ramion i korpusu. Stopniowo zwiększaj intensywność i czas trwania treningów. Warto także wybrać się na kilka trekkingów w górach, aby przyzwyczaić organizm do wysiłku na dużych wysokościach.
Kolejnym ważnym krokiem jest zdobycie odpowiedniego doświadczenia wspinaczkowego. Zanim zdecydujesz się na Mount Everest, powinieneś mieć za sobą kilka trudnych technicznie wspinaczek w różnych warunkach pogodowych. Dobrym pomysłem jest udział w kursach wspinaczkowych i zdobycie certyfikatów potwierdzających twoje umiejętności. Im więcej doświadczenia zdobędziesz, tym lepiej przygotujesz się na wyzwania czekające na ciebie podczas wyprawy na Everest.
Następnie zacznij kompletować niezbędny sprzęt i wyposażenie. Lista rzeczy potrzebnych do zdobycia Mount Everestu jest długa i obejmuje m.in. specjalistyczną odzież termiczną, buty wysokogórskie, czekany, raki, uprzęże, kaski, namioty, śpiwory, kuchenki turystyczne i wiele innych. Nie oszczędzaj na jakości sprzętu – twoje bezpieczeństwo i komfort podczas wyprawy zależą w dużej mierze od niezawodności ekwipunku. Warto zasięgnąć porady doświadczonych wspinaczy i skorzystać z ich rekomendacji.
Nie zapomnij także o odpowiednim zaplanowaniu logistyki i budżetu wyprawy. Zdobycie Mount Everestu to kosztowne przedsięwzięcie, które wymaga znacznych nakładów finansowych. Oprócz zakupu sprzętu, musisz wziąć pod uwagę koszty permitu na wspinaczkę, opłaty dla agencji trekkingowej, wynagrodzenie dla przewodników i Szerpów, ubezpieczenie, bilety lotnicze i wiele innych wydatków. Zacznij oszczędzać odpowiednio wcześnie i poszukaj sponsorów, którzy mogliby wesprzeć twoją wyprawę.
Ostatnim, ale równie istotnym elementem przygotowań jest zadbanie o swoje zdrowie psychiczne. Wspinaczka na Mount Everest to nie tylko fizyczne, ale także mentalne wyzwanie. Będziesz musiał zmierzyć się z ekstremalnymi warunkami, samotnością, tęsknotą za bliskimi i własną słabością. Zacznij pracować nad swoją odpornością psychiczną, ucz się technik radzenia sobie ze stresem i buduj pewność siebie. Warto także porozmawiać z psychologiem sportowym, który pomoże ci odpowiednio nastawić się do wyprawy.
Pamiętaj, że przygotowania do wyprawy na Mount Everest to długotrwały i złożony proces, który wymaga czasu, determinacji i konsekwencji. Nie zniechęcaj się przeciwnościami i bądź wytrwały w dążeniu do celu. Z odpowiednim przygotowaniem i nastawieniem, masz szansę spełnić swoje marzenie i stanąć na szczycie świata. Powodzenia!
Niezbędny sprzęt i wyposażenie dla zdobywców Mount Everestu
Planując wyprawę na najwyższy szczyt świata, Mount Everest, jednym z kluczowych elementów przygotowań jest skompletowanie odpowiedniego sprzętu i wyposażenia. Od jakości i funkcjonalności ekwipunku może zależeć nie tylko powodzenie wspinaczki, ale przede wszystkim bezpieczeństwo i zdrowie himalaistów. Poniżej przedstawiamy listę niezbędnych rzeczy, które powinny znaleźć się w plecaku każdego zdobywcy Mount Everestu.
Odzież i obuwie:
– Kurtka puchowa i spodnie puchowe – zapewniające ochronę przed ekstremalnymi temperaturami sięgającymi -60°C.
– Kurtka i spodnie membranowe – chroniące przed wiatrem i opadami, a jednocześnie oddychające.
– Bielizna termiczna – odprowadzająca wilgoć i utrzymująca ciepło.
– Rękawice – kilka par, w tym cienkie rękawiczki wewnętrzne i grube rękawice zewnętrzne.
– Buty wysokogórskie – dopasowane, wygodne i przystosowane do użycia raków.
– Okulary przeciwsłoneczne i gogle – chroniące oczy przed intensywnym promieniowaniem UV i wiatrem.
– Czapka, kominiarka i buff – osłaniające głowę, szyję i twarz przed mrozem.
Sprzęt wspinaczkowy:
– Uprząż – wygodna i dostosowana do noszenia ciężkiego plecaka.
– Lina – dynamiczna, o długości 60 metrów.
– Karabinki – lekkie i wytrzymałe, różne rodzaje.
– Przyrząd zjazdowy i przyrząd asekuracyjny.
– Raki – dopasowane do butów, ostre i stabilne.
– Czekan – lekki i wytrzymały, służący do asekuracji i pokonywania stromych odcinków.
– Śruby lodowe – niezbędne do asekuracji na stromych ścianach lodowych.
– Kask – chroniący głowę przed spadającymi odłamkami skalnymi i lodem.
Sprzęt biwakowy:
– Namiot – wytrzymały, odporny na silne wiatry i niskie temperatury.
– Śpiwór puchowy – zapewniający komfort termiczny w ekstremalnych warunkach.
– Mata samopompująca – izolująca od podłoża i zwiększająca wygodę snu.
– Kuchenka turystyczna i paliwo – do przygotowywania ciepłych posiłków i topienia śniegu na wodę pitną.
– Termos – utrzymujący ciepło napojów i zwiększający komfort na wyprawie.
Pozostałe wyposażenie:
– Plecak – pojemny, wygodny i dostosowany do noszenia ciężkiego ładunku.
– Czekan – służący do pokonywania stromych odcinków i asekuracji.
– Apteczka – zawierająca leki, opatrunki i środki niezbędne w razie kontuzji lub choroby wysokościowej.
– Zapasowe baterie, powerbanki i ładowarki do urządzeń elektronicznych.
– Latarka czołowa z zapasowymi bateriami.
– Dokumenty, pieniądze i ubezpieczenie.
Wybierając sprzęt na wyprawę na Mount Everest, należy postawić na sprawdzone, wysokiej jakości produkty renomowanych marek. Warto zasięgnąć porady doświadczonych himalaistów i dokładnie przetestować ekwipunek przed wyjazdem. Odpowiednio dobrany sprzęt i wyposażenie to klucz do bezpiecznego i skutecznego zdobycia najwyższego szczytu na Ziemi. Pamiętaj, że na Mount Evereście nie ma miejsca na kompromisy – Twoje życie zależy od jakości i niezawodności sprzętu, który zabierasz ze sobą w góry.
Trasy wspinaczkowe na Mount Everest – którą wybrać?
Wspinaczka na Mount Everest to marzenie wielu alpinistów z całego świata. Aby je zrealizować, trzeba nie tylko odpowiednio się przygotować fizycznie i mentalnie, ale również wybrać najlepszą dla siebie trasę na szczyt. Istnieją dwie główne drogi prowadzące na wierzchołek Mount Everestu: trasa północna od strony Tybetu oraz trasa południowa od strony Nepalu.
Trasa północna, nazywana również drogą Northeast Ridge, rozpoczyna się po chińskiej stronie granicy. Wspinaczkę zaczyna się z bazy na lodowcu Rongbuk na wysokości ok. 5200 m n.p.m. Dalej trasa prowadzi przez obóz pośredni (ABC) na wysokości 6500 m, Przełęcz Północną (7010 m), obóz 1 (7500 m), obóz 2 (7900 m), obóz 3 (8300 m) aż do obozu 4 na przełęczy Second Step (8600 m). Stamtąd alpiniści atakują szczyt liczący 8848 m n.p.m.
Atutem trasy północnej jest krótszy odcinek w strefie śmierci powyżej 8000 m, co zmniejsza ryzyko choroby wysokościowej. Trasa ta jest również mniej zatłoczona niż droga południowa. Minusem jest to, że ostatnie odcinki są bardzo strome i wymagają wspinaczki z użyciem lin poręczowych. Silne wiatry po stronie północnej stanowią dodatkowe utrudnienie.
Trasa południowa przez lodowiec Khumbu uchodzi za łatwiejszą technicznie i jest najczęściej wybieraną drogą na Everest. Wspinaczka zaczyna się w bazie na wysokości 5364 m, skąd przez obóz 1 (6100 m), obóz 2 (6400 m), obóz 3 (7300 m) i obóz 4 (7900 m) alpiniści docierają do przełęczy South Col. Stamtąd atakują wierzchołek pokonując strome odcinki Hillary Step.
Południowa trasa oferuje dłuższe i łagodniejsze podejścia, ale jest bardziej zatłoczona i panuje na niej większa rywalizacja między wyprawami. Długi odcinek w strefie śmierci zwiększa ryzyko choroby wysokogórskiej. Jednak dzięki lin poręczowych i większej liczbie obozów, jest uznawana za bezpieczniejszą.
Wybór trasy zależy od indywidualnych preferencji, doświadczenia, budżetu i stylu wspinaczki. Trasa północna jest polecana bardziej doświadczonym wspinaczom, którzy cenią sobie samotność i wyzwania techniczne. Trasa południowa to dobry wybór dla osób stawiających pierwsze kroki w himalajskiej wspinaczce, nastawionych na większe wsparcie logistyczne.
Niezależnie od wybranej drogi, wspinaczka na Mount Everest to ekstremalne przedsięwzięcie, wymagające doskonałego przygotowania, aklimatyzacji i współpracy z zespołem. Kluczową rolę odgrywają tu doświadczeni przewodnicy i Szerpowie, którzy odpowiadają za wytyczenie trasy, założenie lin poręczowych i wsparcie wspinających się. Ich znajomość góry i warunków pogodowych często decyduje o sukcesie wyprawy.
Niezależnie od tego, czy wybierzesz drogę od strony Nepalu czy Tybetu, zdobycie Mount Everestu to niezapomniana przygoda i jedno z największych osiągnięć, jakie może zdobyć człowiek. Widok ze szczytu najwyższej góry świata i satysfakcja z pokonania własnych słabości rekompensują wszelkie trudy wspinaczki. Jednak aby bezpiecznie stanąć na wierzchołku, trzeba solidnie przygotować się do wyprawy, wybrać najlepszą dla siebie trasę i otoczyć się zaufanymi ludźmi. Tylko wtedy marzenie o zdobyciu dachu świata może stać się rzeczywistością.
Wyzwania i niebezpieczeństwa podczas wspinaczki na Mount Everest
Wspinaczka na Mount Everest, najwyższy szczyt świata, to ekstremalne wyzwanie, które niesie ze sobą wiele niebezpieczeństw. Zdobywcy muszą zmierzyć się z ekstremalnymi warunkami pogodowymi, wysokością, a także własnymi ograniczeniami fizycznymi i psychicznymi.
Jednym z głównych wyzwań jest ekstremalna wysokość. Mount Everest wznosi się na 8848 m n.p.m., a strefa śmierci zaczyna się już powyżej 8000 m. Na takiej wysokości powietrze jest bardzo rozrzedzone, a ilość tlenu jest o około jedną trzecią mniejsza niż na poziomie morza. Powoduje to hipoksję, czyli niedobór tlenu w organizmie, co może prowadzić do wysokościowego obrzęku płuc (HAPE) i wysokościowego obrzęku mózgu (HACE). Objawy obejmują duszność, zmęczenie, bóle głowy, nudności, a nawet utratę przytomności. Dlatego tak ważna jest odpowiednia aklimatyzacja i używanie dodatkowego tlenu na dużych wysokościach.
Kolejnym wyzwaniem są ekstremalne warunki pogodowe. Temperatury na Mount Evereście mogą spaść poniżej -60°C, a wiatr osiąga prędkość ponad 100 km/h. Takie warunki grożą odmrożeniami, hipotermią, a nawet śmiercią w ciągu kilku minut. Zdobywcy muszą być odpowiednio przygotowani, mieć wysokiej jakości odzież i sprzęt chroniący przed zimnem.
Wspinaczka na Mount Everest wiąże się też z ryzykiem lawin, szczelin lodowcowych i obrywów skalnych. Najtrudniejsze odcinki trasy, jak Khumbu Icefall czy Second Step, są bardzo strome i pokryte lodem, co wymaga użycia sprzętu wspinaczkowego i lin poręczowych. Upadek w takim terenie często kończy się śmiercią.
Wyczerpanie fizyczne i psychiczne to kolejne wyzwanie. Wspinaczka trwa wiele tygodni, a zdobywcy muszą nieść ciężkie plecaki, pokonywać duże przewyższenia i mierzyć się z trudnościami technicznymi. Wysokość powoduje też zaburzenia snu, apetytu i funkcji poznawczych. W strefie śmierci każdy krok to ogromny wysiłek, a zmęczenie i niedotlenienie mogą prowadzić do fatalnych w skutkach błędów.
Innym niebezpieczeństwem jest choroba wysokościowa, która może dotknąć nawet doświadczonych wspinaczy. Objawy to silne bóle głowy, wymioty, zawroty głowy, a w skrajnych przypadkach obrzęk płuc i mózgu. Jedynym ratunkiem jest natychmiastowe zejście na niższe wysokości i tlenoterapia.
Nie można też zapomnieć o zagrożeniach zdrowotnych wynikających z długotrwałego przebywania w ekstremalnych warunkach. Odmrożenia, ślepota śnieżna, infekcje układu oddechowego to tylko niektóre z możliwych problemów. Dlatego tak ważne jest zadbanie o higienę, odpowiednie odżywianie i suplementację witamin.
Wspinaczka na Mount Everest to ekstremalne przedsięwzięcie, które wymaga nie tylko doskonałego przygotowania fizycznego i technicznego, ale też odporności psychicznej. Zdobywcy muszą być gotowi na konfrontację z własnymi słabościami i lękami, a także na podejmowanie trudnych decyzji w obliczu niebezpieczeństwa. Świadomość ryzyka i pokora wobec potęgi natury to klucz do bezpiecznego powrotu z dachu świata.
Aklimatyzacja i jej znaczenie w zdobywaniu Mount Everestu
Aklimatyzacja to kluczowy element przygotowań do zdobycia Mount Everestu. Na wysokości powyżej 5000 metrów n.p.m. ciśnienie atmosferyczne jest znacznie niższe, a ilość tlenu w powietrzu mniejsza niż na poziomie morza. Organizm człowieka musi stopniowo przystosować się do tych warunków, aby uniknąć choroby wysokościowej i innych zagrożeń związanych z przebywaniem na dużych wysokościach.
Proces aklimatyzacji podczas wyprawy na Mount Everest trwa zazwyczaj kilka tygodni. Wspinacze rozpoczynają od trekkingu do bazy pod Everestem, która znajduje się na wysokości około 5300 metrów. Stamtąd wyruszają na serię aklimatyzacyjnych wypadów w wyższe partie góry, stopniowo przyzwyczajając organizm do coraz trudniejszych warunków.
Typowy plan aklimatyzacji obejmuje kilka rotacji między bazą główną a wyższymi obozami. Wspinacze spędzają po kilka dni na wysokościach 6000-7000 metrów, a następnie schodzą do bazy, aby odpocząć i zregenerować siły. Każdy kolejny wypad jest nieco dłuższy i sięga wyżej, aż do obozu III na wysokości około 7200 metrów lub obozu IV na 7900 metrów. Dopiero po zakończeniu tego procesu zespół jest gotowy do podjęcia próby ataku szczytowego.
Podczas aklimatyzacji niezbędne jest odpowiednie nawodnienie, odżywianie i odpoczynek. Wspinacze muszą pić dużo płynów, aby przeciwdziałać utracie wody w suchym, wysokogórskim powietrzu. Jedzenie powinno być bogate w węglowodany, aby dostarczyć energii do wysiłku. Sen i regeneracja są równie ważne – organizm potrzebuje czasu, aby przystosować się do wysokości i zregenerować po wysiłku.
Należy pamiętać, że aklimatyzacja przebiega indywidualnie i nie można jej przyspieszyć. Każdy wspinacz reaguje inaczej na warunki wysokogórskie i musi dostosować tempo aklimatyzacji do swojego organizmu. Zbyt szybkie wejście na dużą wysokość grozi chorobą wysokościową, obrzękiem mózgu lub płuc, a w skrajnych przypadkach nawet śmiercią.
Dlatego tak ważne jest, aby nie ignorować objawów choroby wysokościowej i reagować na nie odpowiednio wcześnie. Jeśli wspinacz źle się czuje, powinien natychmiast przerwać wspinaczkę i zejść na niższą wysokość. Lekceważenie symptomów i kontynuowanie marszu w górę może mieć tragiczne konsekwencje.
Dobrze przeprowadzona aklimatyzacja znacząco zwiększa szanse na bezpieczne i skuteczne zdobycie Mount Everestu. To żmudny i czasochłonny proces, ale absolutnie niezbędny dla każdego, kto marzy o stanięciu na dachu świata. Warto zainwestować czas i energię w odpowiednie przygotowanie organizmu, aby móc w pełni cieszyć się triumfem na szczycie tej legendarnej góry.
Rola przewodników i Szerpów w wyprawach na Mount Everest
Zdobycie najwyższego szczytu świata, Mount Everestu, to marzenie wielu wspinaczy. Jednak ta niebezpieczna i wymagająca wyprawa nie byłaby możliwa bez nieocenionej pomocy przewodników i Szerpów. Ich doświadczenie, umiejętności i znajomość góry są kluczowe dla powodzenia ekspedycji.
Kim są Szerpowie? To rdzenni mieszkańcy regionu Khumbu u podnóża Himalajów, słynący ze swojej siły, wytrzymałości i odporności na wysokość. Wielu z nich pracuje jako tragarze i przewodnicy wysokogórscy, wspomagając wyprawy na Everest. Szerpowie doskonale znają górę i panujące na niej warunki. Potrafią ocenić zagrożenia, wybrać bezpieczną drogę i poprowadzić wspinaczy przez najtrudniejsze odcinki.
Rolą Szerpów jest nie tylko prowadzenie, ale także niesienie sprzętu, rozbijanie obozów, gotowanie posiłków, a nawet ubijanie ścieżek w głębokim śniegu. Bez ich nieocenionej pomocy zdobycie Everestu byłoby dużo trudniejsze, a może nawet niemożliwe dla wielu wspinaczy. Szerpowie wnoszą na górę tony sprzętu i zaopatrzenia, często nosząc ładunki ważące ponad 50 kg.
Oprócz Szerpów, kluczową rolę w wyprawach na Everest odgrywają także przewodnicy wysokogórscy. Są to doświadczeni wspinacze, często o międzynarodowej renomie, którzy koordynują całą ekspedycję. Przewodnik jest odpowiedzialny za planowanie wyprawy, dobór trasy, zarządzanie zespołem, dbanie o bezpieczeństwo uczestników i podejmowanie kluczowych decyzji.
Dobry przewodnik powinien mieć nie tylko doskonałe umiejętności wspinaczkowe i znajomość góry, ale także zdolności przywódcze i organizacyjne. To on decyduje o tym, kiedy zespół może bezpiecznie ruszyć na szczyt, a kiedy lepiej się wycofać ze względu na niekorzystne warunki. Przewodnik musi umieć ocenić możliwości i stan zdrowia każdego uczestnika, aby nie narażać nikogo na niebezpieczeństwo.
Przewodnicy i Szerpowie dbają także o aklimatyzację uczestników wyprawy. Proces ten jest kluczowy dla bezpiecznego zdobycia Everestu. Przewodnicy pilnują, by wspinacze zdobywali wysokość stopniowo, dając organizmowi czas na adaptację do rozrzedzonego powietrza. Dzięki ich doświadczeniu i czujności, ryzyko choroby wysokościowej i innych niebezpieczeństw związanych z wysokością jest znacznie mniejsze.
Niestety, praca przewodników i Szerpów na Evereście wiąże się z ogromnym ryzykiem. Co roku wielu z nich traci życie lub odnosi poważne obrażenia, niosąc pomoc wspinaczom. Szerpowie często pokonują najtrudniejsze odcinki wielokrotnie, narażając się na zwiększone niebezpieczeństwo. Ich poświęcenie i odwaga budzą ogromny szacunek w środowisku wspinaczkowym.
Bez przewodników i Szerpów zdobycie Mount Everestu byłoby dużo trudniejsze, bardziej niebezpieczne, a dla wielu wspinaczy może nawet niemożliwe. Ich ciężka praca, doświadczenie i oddanie są nieocenione w drodze na najwyższy szczyt świata. Dlatego każdy, kto marzy o zmierzeniu się z Everestem, powinien docenić i szanować tych cichych bohaterów himalajskich wypraw.
Koszty i budżet wyprawy na Mount Everest – ile musisz zainwestować?
Zdobycie najwyższej góry świata – Mount Everestu (8848 m n.p.m.) – to marzenie wielu wspinaczy i podróżników. Jednak organizacja takiej wyprawy wiąże się z ogromnymi kosztami. Ile musisz zainwestować, aby stanąć na szczycie tej legendarnej góry?
Koszty wyprawy na Mount Everest zależą od wielu czynników, takich jak wybór trasy, agencji, sprzętu, czasu trwania ekspedycji itp. Przeciętnie całkowity koszt może wahać się od 30 000 do nawet 100 000 dolarów amerykańskich na osobę.
Jednym z głównych wydatków jest opłata za pozwolenie na wspinaczkę, które wydaje rząd Nepalu. W sezonie 2023 wynosi ona 11 000 dolarów od osoby. Do tego dochodzi obowiązkowa opłata za śmieci w wysokości 4000 dolarów od wyprawy, która ma zapobiegać zaśmiecaniu góry.
Kolejną istotną pozycją w budżecie są usługi agencji wspinaczkowej, która organizuje całą logistykę – transport, zakwaterowanie, wyżywienie, tlen, wsparcie Szerpów itp. Koszt podstawowego pakietu usług renomowanej agencji to minimum 30 000 – 40 000 dolarów. Bardziej luksusowe i kompleksowe pakiety mogą kosztować nawet 100 000 – 130 000.
W zależności od wybranej trasy, trzeba doliczyć także koszty dotarcia do bazy pod Everestem. Przelot do Nepalu to wydatek rzędu 500-1500 dolarów. Transport z Katmandu do bazy może kosztować od 200 dolarów za zwykły autobus, po 3000 dolarów za przelot helikopterem.
Niezbędny profesjonalny sprzęt wspinaczkowy i odzież wysokogórska to koszt co najmniej 7000 – 10 000 dolarów, o ile kupujesz całkowicie nowy ekwipunek. Niektóre elementy, jak buty, raki, kask, czekan, można wypożyczyć od agencji, co nieco obniży ten wydatek. Należy też pamiętać o apteczce z lekami, ubezpieczeniu, pozwoleniach na loty dronem itp.
Czas trwania całej wyprawy to minimum 6-8 tygodni, więc musisz doliczyć też koszty swojego wyżywienia i zakwaterowania przez ten okres. W bazie pod Everestem dzienne wyżywienie może kosztować ok. 30-35 dolarów, a nocleg w namiocie 10-15 dolarów. Dodatkowe wydatki to napiwki dla obsługi, opłaty za Wi-Fi, prysznic itp.
Oszczędności można szukać wybierając tańszą agencję (ale to jest obarczone dużym ryzykiem), kupując używany sprzęt, ograniczając ekwipunek do minimum. Jednak ze względu na ekstremalne wyzwanie, jakim jest zdobycie Everestu, oszczędności nie powinny być priorytetem. Najważniejsze jest bezpieczeństwo i odpowiednie przygotowanie.
Biorąc pod uwagę wszystkie niezbędne elementy, minimalny budżet na wyprawę na Mount Everest to 30 000 – 45 000 dolarów. Przeciętnie wspinacze wydają jednak 50 000 – 65 000. Rekordziści potrafią przekroczyć nawet 100 000 dolarów. To ogromne kwoty, ale zdobycie „Dachu Świata” jest warte każdej ceny dla tych, którzy pragną zrealizować swoje marzenia i zmierzyć się z legendą Everestu.
Rekordy i ciekawostki związane ze wspinaczką na Mount Everest
Mount Everest, najwyższy szczyt na Ziemi, od dawna przyciąga wspinaczy z całego świata, którzy pragną zmierzyć się z tym niezwykłym wyzwaniem. Przez lata ustanowiono na nim wiele rekordów i zgromadzono mnóstwo ciekawostek. Oto niektóre z nich:
Pierwszego udanego wejścia na Mount Everest dokonali 29 maja 1953 roku Edmund Hillary i Szerpa Tenzing Norgay. Ich historyczne osiągnięcie otworzyło drogę dla kolejnych śmiałków.
Najmłodszą osobą, która zdobyła Mount Everest, jest Amerykanin Jordan Romero, który dokonał tego wyczynu w wieku zaledwie 13 lat i 10 miesięcy w 2010 roku. Z kolei najstarszym zdobywcą został Japończyk Yuichiro Miura, który w 2013 roku wszedł na szczyt w wieku 80 lat.
Rekord w najszybszym wejściu na Mount Everest należy do Pemba Dorje Sherpa, który w 2004 roku pokonał drogę z bazy na szczyt w zaledwie 8 godzin i 10 minut. Dla porównania, przeciętna wyprawa trwa około 2 miesięcy.
Pierwszą kobietą na szczycie Mount Everestu była Japonka Junko Tabei, która dokonała tego 16 maja 1975 roku. Wśród Polek pierwsze wejście należy do Wandy Rutkiewicz, która stanęła na „Dachu Świata” 16 października 1978 roku jako trzecia kobieta w historii i pierwsza Europejka.
Choć Mount Everest jest ogromnym wyzwaniem, niektórzy wspinacze podnoszą sobie poprzeczkę jeszcze wyżej. Istnieją udokumentowane przypadki wejść w pojedynkę, bez użycia dodatkowego tlenu, a nawet… na nartach. Słynny narciarz Davo Karničar zjechał ze szczytu na nartach w 2000 roku.
Niestety, Mount Everest to także miejsce wielu tragedii. Szacuje się, że na jego zboczach życie straciło ponad 300 wspinaczy. Najtragiczniejszym dniem w historii był 11 maja 1996 roku, kiedy w wyniku gwałtownej burzy śnieżnej zginęło 8 osób z dwóch komercyjnych wypraw.
Ciekawostką jest, że na szczycie Mount Everestu temperatura nigdy nie przekracza -18°C, a wiatr potrafi wiać z prędkością do 160 km/h. Takie warunki wymagają nie lada odporności i specjalistycznego sprzętu.
Mimo niebezpieczeństw i ogromnych kosztów (wynoszących nawet 65 000 dolarów od osoby), chętnych do zmierzenia się z Mount Everestem nie brakuje. Szacuje się, że rocznie próbę zdobycia szczytu podejmuje około 800 osób, a liczba ta stale rośnie. Dla wielu jest to spełnienie najskrytszych marzeń i życiowa przygoda, z której wraca się zupełnie odmienionym.
